می گویند چون ما گناه می کنیم بارش باران کم است آلودگی زیاد است زلزله زیاد است.
عقل و تفکر از عواملی هستند که خدا به آنها تاکید کرده است. آیا کسی که تفکر نمی کند و راه حلی ارائه نمی دهد خود گناهکار نیست؟ آیا کسی که کاهل و تنبل است و حرکتی ندارد گناهکار نیست؟ آیا فقر از عدم تحرک و کوشش یک فرد بوجود نمی آید. اگر انسانی عوامل خسارت باری را دید و در جهت سرکوب و چاره اندیشی آن بر نخواست و باز شاهد آن خسارت گردید باید به حساب عذاب خدا دانست یا تنبلی او. هر چند خود تنبلی گناه است و ناگزیر مستحق زیان.
هر فعلی در دنیا رخ می دهد یکی از طرف طبیعت است (که البته با فرمان خداست) و دیگری خاص است و در نتیجه عذاب و پاداش خداست.