خداوند روزی را برای هر کس شایسته بداند عطا می کند. ولی آنچه مهم است اینست که روزی چه برای ثروتمند و چه برای فقیر گذراست. فقرا ممکن است ثروتمند شوند. یک ثروتمند هم می تواند فقیر شود. یک فقیر ممکن است در همین حالت فقر بمیرد. یک ثروتمند نیز ممکن است تا آخر ثروتمند بماند.ولی نمی توان گفت که فلانی به خدا ایمان ندارد و جهنمی است. و نمی توانی این ادعا را بکنی خدا وجود ندارد و استدلال کند زیرا اگر خدا وجود داشت من فقیرم نبودم یا فقیر نمیشدم.
اگر روزی را گذرا بدانیم و چه در فقر و چه در حالت دارائی این را بدانیم که فقط اعمال و رفتار ما میزان سنجش است چه بسا خود باعث کاهش فاصله فقر و دارائی خواهد شد.
زندگی پر از جذابیت و رنگا رنگ است. و چنانچه در آن غرق شوی آن روز خدا را از یاد بردی. خدایی که آفریننده آن است. و دچار خسران است کسی که در این حالت از دنیا برود.
خدا روزی را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) وسیع، برای هر کس بخواهد (و مصلحت بداند،) تنگ قرارمیدهد؛ ولی آنها [= کافران] به زندگی دنیا، شاد (و خوشحال) شدند؛ در حالی که زندگی دنیا در برابر آخرت، متاع ناچیزی است! (رعد / ۲۶)
آن کس که (تنها) زندگی زودگذر (دنیا) را میطلبد، آن مقدار از آن را که بخواهیم -و به هر کس اراده کنیم- میدهیم؛ سپس دوزخ را برای او قرار خواهیم داد، که در آتش سوزانش میسوزد در حالی که نکوهیده و رانده (درگاه خدا) است. (اسرا / ۱۸)
این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست؛ و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر میدانستند!(عنکبوت / ۶۴)
بدانید زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی و تجمل پرستی و فخرفروشی در میان شما و افزون طلبی در اموال و فرزندان است، همانند بارانی که محصولش کشاورزان را در شگفتی فرو میبرد، سپس خشک میشود بگونهای که آن را زردرنگ میبینی؛ سپس تبدیل به کاه میشود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضای الهی؛ و (به هر حال) زندگی دنیا چیزی جز متاع فریب نیست! (حدید /۲۰)