آیا نمی‌دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است،
و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟!
و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید،
سپس شما را به همان زمین بازمی‌گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‌سازد!
و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‌ای قرار داد...
تا از راههای وسیع و دره‌های آن بگذرید (و به هر جا می‌خواهید بروید)!»
(سوره نوح)
ای انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟! (س ۸۶/آ ۶)
رها کن کسانی را که آیین (فطری) خود را به بازی و سرگرمی گرفتند، و زندگی دنیا، آنها را مغرور ساخته، و با این (قرآن)، به آنها یادآوری نما، تا گرفتار (عواقب شوم) اعمال خود نشوند! (و در قیامت) جز خدا، نه یاوری دارند، و نه شفاعت‌کننده‌ای! و (چنین کسی) هر گونه عوضی بپردازد، از او پذیرفته نخواهد شد؛ آنها کسانی هستند که گرفتار اعمالی شده‌اند که خود انجام داده‌اند؛ نوشابه‌ای از آب سوزان برای آنهاست؛ و عذاب دردناکی بخاطر اینکه کفر می‌ورزیدند (و آیات الهی را انکار) می‌کردند.(س ۶ / آ ۷۰)
جز ابلیس که تکبر ورزید و از کافران بود! (س ۳۸ / آ ۷۴)
ین بخاطر آن است که برای آنچه از دست داده‌اید تأسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد!(س ۵۷ / آ ۲۳)
و یا حتی
ای مردم! وعده خداوند حق است؛ مبادا زندگی دنیا شما را بفریبد، و مبادا شیطان شما را فریب دهد و به (کرم) خدا مغرور سازد!(س ۳۵ / آ ۵)
اما انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام می‌کند و نعمت می‌بخشد (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!» (س ۸۹ / آ ۱۵)