نعمتها و اموال دنیا برای کیست؟

نعمت های حلال نعمتهایی هستند که پاک هستند و دور از پلیدی هستند. این نعمتها برای انسان آفریده شده و استفاده از آن برای هر انسانی آزاد است. استفاده از حلال بودن نعمتهای ذکر شده توسط خدا برای همه مذاهب می باشد. حرام کردن حلال خدا در قرآن کریم نکوهیده شده است.

نعمتهای حلال دنیا در بهشت وجود دارد البته خالص آنها یعنی اینکه استفاده از آنها هیچ المی و دردی را برای انسان در پی نخواهد داشت.

شکر و سپاس خداوند از برخورداری از این نعمتها توسط انسانها نشانه قدرشناسی اوست.

خدا را سپاس می گوییم که زمین را محل امن و آسایش ما قرارداد و آسمان را سقفی و حائلی در برابر آسیبها قرارداد. خداوندا! نعمتهای پاکیزه و حلالت را از ما دریغ مدار!

امروز چیزهای پاکیزه برای شما حلال شده؛ و (همچنین) طعام اهل کتاب، برای شما حلال است؛ و طعام شما برای آنها حلال؛ و (نیز) آنان پاکدامن از مسلمانان، و آنان پاکدامن از اهل کتاب، حلالند؛ هنگامی که مهر آنها را بپردازید و پاکدامن باشید؛ نه زناکار، و نه دوست پنهانی و نامشروع گیرید. و کسی که انکار کند آنچه را باید به آن ایمان بیاورد، اعمال او تباه می‌گردد؛ و در سرای دیگر، از زیانکاران خواهد بود. (مائده / ۵)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! چیزهای پاکیزه را که خداوند برای شما حلال کرده است، حرام نکنید! و از حد، تجاوز ننمایید! زیرا خداوند متجاوزان را دوست نمی‌دارد. (مائده / ۸۷)

بگو: «چه کسی زینتهای الهی را که برای بندگان خود آفریده، و روزیهای پاکیزه را حرام کرده است؟!» بگو: «اینها در زندگی دنیا، برای کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ (اگر چه دیگران نیز با آنها مشارکت دارند؛ ولی) در قیامت، خالص (برای مؤمنان) خواهد بود.» این گونه آیات (خود) را برای کسانی که آگاهند، شرح می‌دهیم! (اعراف /۳۲)

پس، از آنچه خدا روزیتان کرده است، حلال و پاکیزه بخورید؛ و شکر نعمت خدا را بجا آورید اگر او را می‌پرستید! (نحل / ۱۱۴)

خداوند کسی است که زمین را برای شما جایگاه امن و آرامش قرار داد و آسمان را همچون سقفی (بالای سرتان)؛ و شما را صورتگری کرد، و صورتتان را نیکو آفرید؛ و از چیزهایی پاکیزه به شما روزی داد؛ این است خداوند پروردگار شما! جاوید و پربرکت است خداوندی که پروردگار عالمیان است! (غافر / ۶۴)

زمان قیامت

زمان قیامت مشخص نیست. بعضی ها تفسیر می کنند که در زمان قیامت مردها رفتار و پوشش زنان را تقلید می کنند. باطل به جای حق را می گیرد وغیره. که این جای تعمل دارد. آیا همه اینگونه خواهند بود؟ یا برخی بعضی موارد را مرتکب می شوند و برخی موارد دیگر را. مثلا در یک منطقه مرد ها رفتار زنانه دارند و برخی مناطق عدالت وجود ندارد و برخی مناطق جنگ می شود. کلا بجز کشورهای کمی این موضوع رایج است. در قرآن گفته شده است هیچ کس زمان وقوع آن را نمی داند. کلا لزومی ندارد زمان آنرا بدانیم. مرگ هر کس شروع قیامت اوست و شروع حسابرسی از او. پس چه اهمیتی دارد قیامت کی است.

مردم از تو درباره (زمان قیام) قیامت سؤال می‌کنند، بگو: «علم آن تنها نزد خداست!» و چه می‌دانی شاید قیامت نزدیک باشد!  (احزاب / ۶۳)

درباره قیامت از تو سؤال می‌کنند، کی فرامی‌رسد؟! بگو: «علمش فقط نزد پروردگار من است؛ و هیچ‌کس جز او (نمی‌تواند) وقت آن را آشکار سازد؛ (اما قیام قیامت، حتی) در آسمانها و زمین، سنگین (و بسیار پر اهمیت) است؛ و جز بطور ناگهانی، به سراغ شما نمی‌آید!» (باز) از تو سؤال می‌کنند، چنان که گویی تو از زمان وقوع آن باخبری! بگو: «علمش تنها نزد خداست؛ ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.» (اعراف / ۱۸۷)

زمان مرگ و عذاب چه موقعی است؟

خدا برای هر کسی و حتی هر قومی مدت زمان معینی را برای زندگی تعیین نموده است. هیچ تاخیری در مرگ کسی وجود ندارد. زمان مرگ قبلا تعیین شده است. هر کس در طول عمر خود  یا درستکار است یا گناهکار و یا ترکیبی از این دو. یعنی ممکن است ابتدا درستکار باشد و سپس بکلی از ایمان خود برگردد و یا بلعکس. آنهایی رستگارند و خوشبختند که در زمان مرگ درستکار باشند. هیچ تضمینی نیست که مرگ کسی که گناهکار است همان حال سر نرسد. این عدم معلوم بودن زمان مرگ نشانه این است که این دنیا ارزش پایبندی را ندارد. از نظر من مرگ را نمی توان به تاخیر انداخت حتی با دعا کردن. ولی می توان از خدا خواست که در زمان مرگ از گناهان پاک  بوده باشیم.

زمان عذاب نیز بستگی به اعمال ما دارد و با ترک گناه و توبه از بین می رود

و اگر خداوند مردم را بخاطر ظلمشان مجازات می‌کرد، جنبنده‌ای را بر پشت زمین باقی نمی‌گذارد؛ ولی آنها را تا زمان معینی به تأخیر می‌اندازد. و هنگامی که اجلشان فرا رسد، نه ساعتی تأخیر می‌کنند، و نه ساعتی پیشی می‌گیرند. (نحل / ۶۱)

برای هر قوم و جمعیتی، زمان و سرآمد (معینی) است؛ و هنگامی که سرآمد آنها فرا رسد، نه ساعتی از آن تأخیر می‌کنند، و نه بر آن پیشی می‌گیرند. (اعراف / ۳۴)

بگو: «من (حتی) برای خودم زیان و سودی را مالک نیستم، (تا چه رسد برای شما!) مگر آنچه خدا بخواهد. (این مقدار می‌دانم که) برای هر قوم و ملتی، سرآمدی است؛ هنگامی که اجل آنها فرا رسد، (و فرمان مجازات یا مرگشان صادر شود،) نه ساعتی تأخیر می‌کنند، و نه پیشی می‌گیرند! (یونس / ۴۹)

خداوند هرگز مرگ کسی را هنگامی که اجلش فرا رسد به تأخیر نمی‌اندازد، و خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است.(منافقون / ۱۱)